Hækkandi raforkuverð til álvera í Kanada og á Nýja-Sjálandi

Undanfarið hefur Pétur Blöndal, framkvæmdastjóri Samáls, gefið í skyn í skrifum sínum á mbl.is að í nýjum samningum um raforkusölu til álvera á Vesturlöndum hafi álfyrirtækin verið að fá hagstæðari verð. Þessar fullyrðingar Péturs eru rangar. Þvert á móti hafa nýju samningarnir leitt til hærra verðs fyrir viðkomandi álver en var skv. eldri samningunum.

Nýlegir raforkusamningar sem hafa verið gerðir við álver bæði í Kanada og á Nýja-Sjálandi eru með þeim hætti að raforkuverðið til álveranna hefur verið hækkað. Og umræddir nýir samningar eru prýðileg staðfesting á þeim sjónarmiðum sem ég hef áður kynnt um raforkuverðið. Eina frávikið er að í þessum nýju samningum er verðtenging við álverð. Það er að mínu mati ekki fordæmi sem Landsvirkjun á að horfa til - þó svo vissulega gæti slík verðtenging verið freistandi fyrir raforkusalann nú á tímum óvenju lágs álverðs.

Umrædd samningsverð eru sýnd á grafinu hér að ofan. Rauðu súlurnar sýna raforkuverð Landsvirkjunar til Norðuráls / Century Aluminum vegna álversins á Grundartanga. Heiðbláa súlan (önnur frá hægri) sýnir raforkuverðið í nýjum samningi Hydro Québec við Alcoa vegna Bécancour-álversins í Kanada. Gráa súlan (þriðja frá hægri) sýnir raforkuverðið til álvers Rio Tinto Alcan við Tiwai Point á Nýja-Sjálandi. Þar er verðið aðeins lægra en í kanadíska samningnum. Helsta ástæða þess er vafalítið sú að skerðingarheimildir raforkusalans skv. samningnum við Tiwai Point eru óvenju miklar - og þar af leiðandi er raforkuverðið þar í reynd mun lægra en Landsvirkjun og Norðurál myndu miða við. Dökka súlan lengst til hægri sýnir svo meðalverðið á raforku til álvera í Bandaríkjunum. Eins og skýrt er tekið fram á grafinu miðast verðin sem þar eru sýnd við meðalverð á áli 2014.

Allt styður þetta við hlutfallslega mikla hækkun á raforkuverði Landsvirkjunar til Norðuráls. Raforkusamningur Norðuráls og Landsvirkjunar rennur út 2019. Engin rök eru til þess að orkuverðið í nýjum samningi verði undir 35 USD/MWst m.v. verðlag 2014. Þetta er mín skoðun. Það má svo vel vera að Landsvirkjun sé annarrar skoðunar - og álíti jafnvel nokkru hærra verð vera eðlilegt. Í því sambandi er vert að muna að Landsvirkjun býður, á heimasíðu sinni, allt að 12 ára samninga á 43 USD/MWst.

Það eru sem sagt sterk rök fyrir því að raforkuverðið sem Norðurál greiðir - vegna nýtingar á íslenskum orkuauðlindum í umsjá Landsvirkjunar - hækki verulega. Það svíður stjórnendum Norðuráls og Century Aluminum. Enda orðnir góðu vanir - því vegna lágs raforkuverðs hefur álverið á Grundartanga lengi verið eitthvert hið hagkvæmasta í heiminum. 

Framhaldið mun væntanlega skýrast bráðlega í viðræðum Landsvirkjunar og Century/Norðuráls. En náist ekki samningar þarna á milli fyrir árslok, þ.e. fyrir áramótin 2015/2016, er eðlilegt að Landsvirkjun bjóði öðrum orkuna til kaups - til afhendingar eftir að orkusamningurinn við Norðurál rennur út 2019.

Í þessu sambandi er ánægjulegt að undanfarin ár hefur verið að myndast meiri eftirspurn eftir íslenskri raforku. Þar má t.d. nefna kísiliðnað og gagnaver og að auki gæti raforkusala um sæstreng verið áhugaverður kostur. Þetta síðastnefnda yrði þó ekki raunveruleiki fyrr en aðeins lengra fram í framtíðina - en æskilegt að viðræður þar um við Breta byrji sem fyrst. Í því skyni m.a. að skýra betur hversu mikilli arðsemi slíkt verkefni gæti skilað Íslendingum.