Sæstrengur sífellt betra tækifæri

Sífellt meira sést fjallað um það álit breska raforkudreififyrirtækisins (UK National Grid) að raforkuskortur vofi yfir Bretum.

Þannig hófst grein hér á Orkublogginu fyrir um þremur mánuðum. Nú í janúar sem leið (2016) mátti svo enn á ný lesa um þessa hættu á orkuskorti í Bretlandi. Það sem þrýstir á þessa þróun í Bretlandi er áætlun um umfangsmikla lokun kolaorkuvera þar í landi. Það kallar á mikla fjárfestingu í nýjum orkuverum og þá einkum gasorkuverum. En horfur eru á því að sú uppbygging taki nokkuð langan tíma - og þess vegna aukast líkur á raforkuskorti.

Til að komast hjá slíkum vandræðum er ráðgert að setja verulega fjármuni í það m.a. að borga orkufyrirtækjum fyrir að auka afl sitt, sem geti verið til reiðu þegar á þarf að halda (sbr. capacity market). Það fyrirkomulag er mjög umdeilt og dýrt. Og hvað sem því líður, þá eru þessar aðstæður í Bretlandi til þess fallnar að bæta samningsstöðu þeirra sem geta boðið Bretum aðgang að meiri orku - og þá einkum og sér í lagi meiri endurnýjanlegri orku.

Það er þessi staða sem er mjög áhugaverð fyrir Ísland að nýta. Mikill áhugi er á tengingu Íslands og Bretlands með raforkusæstreng. Og þar hefur tækifærið sjaldnar verið betra en einmitt um þessar mundir. Þess vegna er ástæða til að ætla að viðræður íslenskra og breskra stjórnvalda um slíka tengingu milli landanna muni skila þeirri niðurstöðu að slíkt verkefni sé jákvætt fyrir báðar þjóðirnar. Og muni verða að veruleika.