Porter og skammsýnir Alþingismenn

Í vikunni sem leið birtist álit Skipulagsstofnunar um mat á umhverfisáhrifum álvers á Bakka við Húsavík ásamt tilheyrandi virkjunum við Þeistareyki og Kröflu og háspennulínum. Niðurstaða Skipulagsstofnunar var m.a. sú að mikil óvissa sé um það hvort fyrirhugaðar jarðhitavirkjanir vegna álversins verði innan marka sjálfbærni.

Að baki þessu umhverfismati eru áætlanir um að reisa allt að 346 þúsund tonna álver á Bakka. Eigi þau áform að ganga eftir þarf orkuver með samtals u.þ.b. 570-580 MW afl. Umhverfismatið sem nú hefur farið fram miðaði að því að sýna fram á að þarna séu fyrir hendi 440 MW (Kröfluvirkjun II með 150 MW og Þeistareykjavirkjun með 200 MW, auk þess sem nú þegar liggur fyrir að Bjarnarflagsvirkjun verði 90 MW). Þessi 440 MW áttu að nægja álbræðslu með ca. 270 þúsund tonna framleiðslugetu. Hugmyndin var svo að þau nettu 135-140 MW sem uppá vantar til að unnt verði að byggja álverið í fullri stærð komi frá öðrum virkjunum

En nú liggur fyrir það álit Skipulagsstofnunar að ekki hafi verið sýnt fram á að Kröfluvirkjun II og Þeistareykjavirkjun geti skilað þeirri orku sem haldið hefur verið fram. Eða eins og segir í áliti Skipulagsstofnunar: "Ljóst er að engin vinnslusaga er til staðar á Þeistareykjasvæðinu og þrátt fyrir 30 ára reynslu af vinnslu jarðhita á Kröflusvæðinu með yfir 40 borholum hefur ekki tekist að útbúa reiknilíkan sem hermir jarðhitakerfið af einhverri nákvæmni vegna þess hve flókið kerfið er."

Það er sem sagt óvíst hversu mikil virkjanleg orka er þarna fyrir hendi. Verði farið í virkjanauppbyggingu með þeim hætti að byggja 150 MW virkjun við Kröflu (Krafla II) og 200 MW virkjun á Þeistareykjum, eru að mati Skipulagsstofnunar meiri líkur en minni á að orkuvinnslan verði ágeng. Sem þýðir að brátt kæmi að því, að ekki yrði unnt að viðhalda raforkuframleiðslunni á svæðunum. Það myndi hafa í för með sér hnignun jarðvarmasvæðanna við Kröflu og Þeistareyki og að leita þyrfti á ný svæði til að útvega álverinu raforku.

Framkvæmdin er samkvæmt þessu ekki ennþá fullhugsuð og því væri glapræði að fara að byggja álver á Bakka nú. Fyrst þurfa að fara fram meiri rannsóknir á umræddum jarðvarmasvæðum, svo menn viti hversu mikil virkjanleg orka er þarna í reynd og hversu hratt unnt er að virkja þá orku. Þannig að ekki sé gengið of nærri auðlindinni.

Jafnvel þó svo gríðarleg orka kunni að vera á svæðinu eru jarðvarmasvæði þess eðlis að það verður að fara varlega að þeim. Að öðrum kosti er hætt við ofnýtingu og að svæðið skili ekki þeirri stöðugu orku sem álverið þyrfti næstu áratugina.

Þetta er einmitt ein helsta ástæða þess að Landsvirkjun hefur ekki ennþá viljað skuldbinda sig til að afhenda orku handa álbræðslu við Húsavík. Þess í stað hefur fyrirtækið sagt að það geti samþykkt að sýna bestu viðleitni til að finna orkuna. Þetta viðhorf hefur t.a.m. komið mjög skýrt fram í nokkrum kynningum Landsvirkjunar á árinu sem er að líða (2010). M.a. á haustfundi fyrirtækisins snemma núna í nóvember. Þar útskýrði forstjóri Landsvirkjunar með skýrum og einföldum hætti hvernig uppbygging virkjana á jarðhitasvæðunum á NA-landi þurfi að fara fram í mörgum skrefum. Þar sem hvert skref verði helst alls ekki meira en 50-100 MW.

En það eru ekki allir sem eru sáttir við svona raunsæja stefnu og vísindalegar staðreyndir. Allra síst sumir íslenskir stjórnmálamenn. Fyrir fáeinum vikum lögðu hvorki meira né minna en 26 þingmenn fram tillögu á Alþingi, þar sem gert er ráð fyrir því að ríkisstjórnin grípi fram fyrir hendur Landsvirkjunar og ljúki samningum um byggingu álvers við Húsavík. Þessi þingsályktunartillaga kom fram snemma í október og þar segir: "Alþingi ályktar að fela ríkisstjórninni að hefja nú þegar viðræður við Alcoa á Íslandi og kínverska álfyrirtækið Bosai Mineral Group (BMG) með það að markmiði að ljúka samningum um uppbyggingu orkufreks iðnaðar við Húsavík..."

Í greinargerð með þessari tillögu þingmannanna eru svo leidd rök að því að nóg sé af orku á svæðinu fyrir álver. Þar segir t.a.m. orðrétt [leturbreyting er Orkubloggarans]: "Mikil orka finnst á svæðinu og hefur það komið fram í svörum við fyrirspurnum hér á Alþingi... að varlega áætlað séu virkjanleg um 600 MW í Þingeyjarsýslum. Rannsóknir eru hins vegar alltaf að batna og Þeistareykjasvæðið er nú talið öflugra en áður."

Samkvæmt þessu virðast umræddir 26 þingmenn álíta borðleggjandi að virkja megi 600 MW í Þingeyjarsýslum og að sú tala sé jafnvel varlega áætluð. M.ö.o. að þarna sé jafnvel ennþá meiri virkjanleg orka. Og þess vegna engin ástæða til að staldra við, heldur barrrasta ljúka samningum um uppbyggingu álvers á Bakka. Slíkir samningar þýða auðvitað að samið yrði um afhendingu orkunnar á tilteknum tíma og að Landsvirkjun tæki á sig þá skuldbindingu. Fólk getur svo ímyndað sér hvað myndi gerast ef Landsvirkjun næði ekki að útvega orkuna á áætluðum tíma! Bótakrafa Alcoa eða annars eiganda álversins gæti jafnvel slegið út Icesave-upphæðina.

Fyrri umræða um þessa þingsályktunartillögu fór fram þann 11. nóvember s.l. - eða um viku eftir að svo skilmerkilega var útskýrt á haustfundi Landsvirkjunar að fara þurfi varlega í að lofa orku frá svæðinu. Ekki virðast þingmenn hafa áhyggjur af svoleiðis smámunum. Í umræðum um þingsályktunartillöguna má finna ýmis athyglisverð ummæli. Eins og t.d. að "gerð hafi verið góð grein fyrir um 440 megavöttum í Þingeyjarsýslum" [ummæli Kristjáns Þórs Júlíussonar]. Annar þingmaður bætti við: "Það er mikil orka í iðrum jarðar á þessu svæði og enda þótt menn greini á um það held ég að ljóst sé að sú orka í megavöttum sem komin er í gegnum skipulagsferlið sé um 525 megavött" [ummæli Sigmundar Ernis Rúnarssonar].

Eitthvað er brenglað við þekkingu umræddra þingmanna. Og það var ekki nóg með að þingmenn fullyrtu að þarna séu 440, 525 eða jafnvel 600 MW tiltæk fyrir stóriðju. Einn þeirra bætti um betur og skammaðist útí Landsvirkjun fyrir að vilja ekki lofa orku. Sagði það vera "algerlega ljóst að Landsvirkjun leikur lausum hala og fer þvert á stefnu stjórnvalda" - og spurði "hvort stjórnvöld ætli að láta Landsvirkjun algjörlega óáreitta í þessari stefnu sinni eða hvort til standi að stjórnvöld, sem eigendur, skipti sér af að því hvaða stefnu fyrirtækið taki" [ummæli Tryggva Þórs Herbertssonar].

Já - þingmönnum þótti einkennilegt að Landsvirkjun væri ekki tilbúin að skuldbinda sig til að afhenda orku sí sona. Og þeir gefa bersýnilega lítið fyrir það sjónarmið að skynsamlegt sé að kanna fyrst hvort orkan sé örugglega til staðar. Virðist þar engu skipta þó það sé alkunn staðreynd að erfitt eða jafnvel útilokað er að áætla nákvæmlega virkjanlega orku á jarðvarmasvæðum eins og við Kröflu eða Þeistareyki, nema hægt og sígandi með rólegri uppbyggingu. Væntanlega munu þingmennirnir nú skammast útí niðurstöðu Skipulagsstofnunar, sem nú hefur sagt hæpið að virkjanirnar geti staðið undir jafn mikilli raforkuframleiðslu eins og sumir hafa viljað halda fram.

Þetta er hið einkennilegasta mál. Það hlýtur hver maður að sjá að það væri algerlega galið ef Landsvirkjun færi að lofa orku, sem kannski er ekki fyrir hendi. Jafnvel þingmenn ættu að skilja þetta! Menn verða að horfa á staðreyndir málsins og ekki láta byggðastefnuna og atkvæðaveiðarnar gjörsamlega blinda sig. Álver verður ekki byggt við Húsavík fyrr en öllum efa hefur verið eytt um orkuöflunina. Taka þarf hvern virkjunarkost fyrir sig, rannsaka hann betur og virkja svæðið smám saman. Líklega best í u.þ.b. 50 MW skrefum. Þetta eiga menn að viðurkenna í stað þess að tala eins og álfar og segja að Landsvirkjun "leiki lausum hala".

Þetta er satt að segja grafalvarlegt mál. Það er líka alveg sérstaklega athyglisvert, að hvergi í umræddri þingsályktunartillögu, greinargerð með henni né í ræðum þingmanna er einu orði minnst á arðsemi framkvæmdanna! Hvergi er minnst á mikilvægi þess að raforkusala til álversins þurfa að skila tilteknum arði. Ekki eitt orð.

Það leiðir hugann að því að nýverið var prófessor Michael Porter hér á Íslandi og flutti þá erindi á ráðstefnu um jarðvarmageirann. Þar fjallaði Porter m.a. um gríðarlegt mikilvægi þess að Íslendingar kanni vel hvernig fá megi sem mestan arð af nýtingu raforkunnar. Í erindi sínu varaði Porter við því að Íslendingar selji ennþá meiri raforku til álvera. Hann álítur álverin hér mikilvæga stoð í efnahagslífinu, en að tímabært sé að huga að öðrum möguleikum. Möguleikum sem séu líklegir til að skila mun betri arðsemi og meiri þjóðhagslegum ávinningi heldur en álverin gera.

Porter gagnrýndi það sérstaklega að hér skuli ekki hafa verið gerður almennilegur samanburður á mismunandi kostum í orkufrekum iðnaði. Hvergi er t.d. að finna úttekt eða aðgengilegar upplýsingar í íslenska stjórnkerfinu um það hvort ný gagnaver eða nýtt álver skili þjóðarbúinu meiri arði. Porter undraðist þetta mjög. Hann lýsti einnig eftir opinberri orkustefnu. Þar sé um að ræða afar þýðingarmikið mál - bæði fyrir stjórnvöld og þjóðina alla. Slík langtímastefna sé ekki síður mikilvæg fyrir erlend fyrirtæki og fjárfesta til að auðvelda þeim að átta sig á því að Ísland sé áhugaverður fjarfestingakostur. Skýr langtímastefna í orkumálum á Íslandi sé m.ö.o. lykillinn að því að vekja áhuga nýrra iðngreina á Íslandi og þannig skapa hér meiri fjölbreytni í atvinnulífi og auka arðsemi í raforkusölunni.

Nú er Michael Porter auðvitað ekki óskeikull fremur en aðrir menn. En þessar ábendingar hans eru allrar athygli verðar og kannski upplagt að flutningsmenn áðurnefndrar þingsályktunartillögu kynni sér sjónarmið Porter's. Minnumst þess að árið 2006 varaði hann við ofþenslu í íslenska hagkerfinu. Ekki sá ríkisstjórnin eða meirihluti Alþingis ástæðu til að bregðast við þeim varnaðarorðum. Þess í stað horfðu menn þegjandi upp á bankakerfið halda áfram að blása í blöðruna og leyfðu henni áfram að þenjast út með dyggri aðstoð opinberra stofnana eins og Seðlabankans og Íbúðalánasjóðs.

Kannski finnst sumum Alþingismönnum okkar heldur engin ástæða til að bregðast við ábendingum Porter's í þetta sinn. Ábendingum hans um að varast of mikla áherslu á álbræðslur. Margir þingmanna virðast vilja keyra á fullt í enn eitt álverið án þess að skoða af alvöru hvað skynsamlegast sé fyrir íslensku þjóðina að nota orkuna í. Þeir vilja ekki einu sinni byrja á því að ganga almennilega úr skugga um það hvort nóg orka er fyrir hendi handa álverinu. Bara æða af stað. Er Alþingismönnum gjörsamlega ómögulegt að hugsa lengra en fram að næstu kosningum?

 

Athugasemdir

[Páll F (IP-tala skráð) 28.11.2010 kl. 11:08]

Get ekki verið meira sammála.

Íslenskir stjórnmálamenn eru greinilega ennþá stórhættulegir. Að hugsa um svona risaverkefni eingöngu út frá atvinnusjónarmiðum er mjög hættulegt fyrir íslenska þjóð. Það verður að láta Landsvirkjun í friði og leyfa fyrirtækinu að taka ákvarðanir sem ery byggðar á fagmennsku.

Maður trúir varla að íslenskir stjórnmálamenn hafi ekkert lært og sérstaklega núna eftir hrunið og þegar Landsvirkjun er komin með stefnu til langs tíma sem gæti fært þjóðinni umtalsverðan arð af auðlindinni.

[Haraldur Rafn Ingvason, 28.11.2010 kl. 13:09]

Menn hafa nú líka talað um að ef eitthvað vanti upp á orkuna megi nálgast hana á "landsnetinu".

[Sigurjón Benediktsson, 28.11.2010 kl. 13:38]

Þetta eru allt fullyrðingar sem byggja ekki á neinu nema andúð á fyrirhugaðri atvinnuuuppbyggingu. Að það sé "stórhættulegt" að hugsa út frá atvinnusjónarmiðum lýsir afstöðu sem engin þjóð getur sætt sig við. Landsvirkjun er alls ekki faglegt fyrirtæki sem vinnur af fagmennsku. Þar ræður pólitík ríkjum sem aldrei fyrr. Engar ákvarðanir þar teknar nema handhafi hlutabréfsins (í okkar umboði!) samþykki.

Af hverju á ekki að nýta orku sem er til staðar? Hvað er rangt við það? Ætla höfundar hér að ofan að far að æfa undir geimferð til Mars?

[Bjarki (IP-tala skráð) 28.11.2010 kl. 14:58]

Það virðist vera mjög einbeittur vilji fyrir því hjá mörgum stjórnmálamönnum að setja Landsvirkjun á hausinn, helst strax í gær. Þeim finnst greinilega að þjóðin hafi ekki tekið á sig nægjanlegar byrðar vegna hruns hins brjálaða fjármálakerfis heldur þarf líka að tortíma þeim stoðum sem þó standa uppi ennþá.

Að vaða inn á þessi svæði með þá fyrirætlarnir að virkja þar 400-600 MW á fáum árum eingöngu á grundvelli óskhyggju heimamanna og meðvirkra alþingismanna en engum vísindalegum gögnum er klikkað. Að lofa erlendu stórfyrirtæki að þetta sé hægt og semja við það um orkukaup er hrein sturlun, það eru engin orð nógu sterk til að lýsa því brjálæði sem þar ræður för.

[Kristján Sigurður Kristjánsson, 28.11.2010 kl. 16:49]

Sammála Sigurjóni. Ef ekki fæst næg orka þá er bara að skella sér á surtarbrandsorkuver.

[Gylfi Þóð Guðmundsson (IP-tala skráð) 28.11.2010 kl. 16:51]

Kæri Sigurjón,

Þú sérð sem sagt fyrir þér að Álver á bakka eigi að skaffa alla þá atvinnu sem Húsvíkingar og nærsveitarmenn þurfa næstu 50-100 árin. Það er þá eins gott að þeim fjölgi ekki mikið. 
Þú ert, með því að nota 500+MW af okru í álver, að ráðstafa allri þeirri orku sem mögulega næst, jafnvel ofnota svæðið.
Hver eru varanlegu áhrifin á austurlandi eftir þeirra álver, og það í góðærinu.
Og ef þið verslið við Kínverjana, heldur þú að einhverjir Ísl. verið að vinna við að reisa þetta .. 

DREAM ON!

Það er bara orðið skandall hvað Húsavíkurbær er búinir að eyða mikklum peningum í loftkastalann sem þetta "bakkaver" á að vera.

Það ættla ég líka svo sannarlega að vona að þessir leyðindar umhverfisverndurarsinnar komi til ykkar og geri allt brjálað, það má þá kanski selja þeim kvalaskoðunarferð í leiðinni og þá fáið þið kanski eitthvað út úr þessari vitleysu.  

[Árni Gunnarsson, 28.11.2010 kl. 17:22]

Ætli að margar menningarþjóðir státi af svo merkilegum árangri af menntun sem við Íslendingar. Nú sér mikill hluti þjóðarinnar engin atvinnutækifæri betri en þau sem kosta 200 milljónir pr. ársverk og 2 MW af vistvænni orku á hvern starfsmann!

Inn í þennan reikning vantar að sjálfsögðu alla verðlagningu á náttúrunni sem ævinlega hefur verið einskis virði hjá íslenskum pólitíkusum.

Er bara allt í lagi á Íslandi?

[Óskar Þorkelsson, 28.11.2010 kl. 19:17]

virkilega góður pistill hjá þér Ketill, einn af þeim betri frá þér að mínu mati vegna þess að hann snýst um ísland og þarfir íslands. Heimsku stjórnmálanna og firringu álsinna.  Ég mun dreifa þessu á fésinu.

Þúsund þakkir :)

[Halldór Bjornsson (IP-tala skráð) 28.11.2010 kl. 20:25]

Ef menn byrjuðu að gera ráð fyrir 440MW úr jarðhita, og hugsuðu sér svo að taka afganginn frá Skjálfandafljóti má komast nærri 600 MW í sýslunni.

(http://www.rammaaaetlun.is/media/nidurstada-faghopa/Vatnsafl-tafla-8mars.pdf)

Reyndar ekkert sérstaklega varlega áætlað.

[Guðmundur Hörður Guðmundsson (IP-tala skráð) 28.11.2010 kl. 20:55]

Takk fyrir góðan pistil. Það er gaman að bera þessa faglegu greiningu saman við sjónvarpsfrétt Rúv um álit Skipulagsstofnunar: http://dagskra.ruv.is/sjonvarpid/4547173/2010/11/25/1/.

[Eiríkur Hjálmarsson (IP-tala skráð) 28.11.2010 kl. 21:19]

Fín hugvekja, Ketill.Á fundi hins virðulega Vísindafélags Íslendinga nú í vikunni var þessi staðreynd ítrekuð; við vitum aldrei fyrr en eftir á hvort jarðhitanýting er sjálfbær. Þess vegna er sjálfgefið að við mat á umhverfisáhrifum jarðgufuvirkjana, af hvaða umfangi sem er, sé gert ráð fyrir ágengri nýtingu. (Við höfum hér innan borgarmarkana dæmi um ágenga nýtingu jarðhita sem þó reyndist sjálfbær þegar upp var staðið.) Rannsóknir gefa okkur vísbendingar en aldrei nýtingarsögu á einstökum svæðum.Ál eða ekki ál?Þetta snýst um hinn efnahagslega hluta sjálfbærninnar. Hvernig meturðu áhættuna af tilteknum orkukaupanda og þá í samhengi við safn viðskiptavinanna.·         Hvaða verð greiða þeir?·         Borga þeir reikninga?

• Hvað eru sölusamningar til langs tíma?
• Er kaupandinn í sama bransa og aðrir kaupendur?

 (Ég veit um einn mann sem dreifði áhættunni af fjárfestingum sínum og átti í öllum bönkunum þremur ;-)Hver áhættan er ræður síðan talsverðu um það hversu hagstæð fjármögnun býðst. (Vextir af stofnfjárfestingu er oftast stærsti einstaki kostnaðarþáttur í rekstri vatnsafls- og jarðhitavirkjana.) Alla þessa óvissuþætti má leggja mat á með þekktum, fræðilegum aðferðum. Niðurstaðan verður einhverskonar nálgun við skynsamlega ákvörðun, rétt eins og mat á afköstum jarðhitasvæða.Byggðir landsins Heyrði síðan í SJS á fundi orkustefnunefndarinnar í fyrradag. Hjá honum voru byggðamál ein af grunnstoðum ákvarðana í orkumálum. Mér sýnist þingsályktunin vera í þeim anda. Það er hinsvegar harla ógegnsætt hversu miklu ódýrari orkan má vera og hversu umhverfisáhrifin mega vera meiri ef orkan er nýtt á réttum stað.(Fannst verulega spaugilegt að Hafnfirðingar hefðu sérstakar áhyggjur af því að orkan úr Krýsuvík yrði nýtt innan bæjarmarkana. Eins gott að fólkið í Hreppunum hugsaði ekki eins þegar samið var við Straumsvík ;-)Kveðja,EHj. 

[Hafsteinn Viðar Ásgeirsson, 28.11.2010 kl. 21:24]

Frábær greining á ástandinu og sérlega lýsingin á skammsýni stjórnmálamanna á íslandi. Kemur samt ekkert á óvart í þeim efnum orðið.

[Sigurjón Jónsson, 29.11.2010 kl. 11:31]

Þakka þér Árni fyrir að benda á kostnaðinn við hvert starf sem skapast, svo ekki sé nú talað um að starfið verður líklega pólskt eða kínverskt.

Reyndar var það þannig með Kárahnjúkavirkjun að hún kostaði 140 milljarða á genginu ca 62 kr/usd, störfin eru 383 sem skopuðust í álverinu og gengi USD nú ca 115 kr.

Samkvæmt þessu kostar hvert starf tæpar 700 milljónir.

Ef eitthvað er galin fjárfesting til að skapa atvinnu, þá er það svona fjárfesting.

[Skúli Jóhannsson (IP-tala skráð) 30.11.2010 kl. 12:04]

Takk fyrir góða umfjöllum, sem mig langar til að bæta við.

Orkuþörf álvers með framleiðslugetu 356.000 tonn/ári er 5.050 GWh/ári samkvæmt skýrslum Skipulagsstofnunar. Við mat á samsvarandi aflþörf í virkjun notar Skipulagsstofnun nýtingartíma 8.760 klst/ári með orkuþörf 5.050 GWh/ári og fær út aflþörf í virkjun upp á 577 MW. Þetta er beinlínis rangt. Nær væri að nota 8.000 klst/ári og þannig fengist út aflþörf í virkjunum upp á 630 MW. Þarna munar 53 MW. Þetta þyrftir Skipulagsstofnun að laga og hef ég látið stofnunina vita af þessum mismun.

Á móti þessari 630 MW aflþörf gerir Skipulagsstofnun í aðaláliti sínu aðeins grein fyrir Kröfluvirkjun II upp á 150 MW og Þeistareykjum upp á 200 MW eða samtals 350 MW. Þá vantar 280 MW sem er ekkert smáræði. Það mætti gera nánar grein fyrir því í áliti Skipulagsstofnunar hvernig stefnt væri að því að afla þessarar viðbótarorku.

Hitt er svo annað mál að undirritaður telur að verið sé að horfa á of stóran áfanga í álveri á þessu stigi, það mætti vel byrja smærra.  

[Ketill Sigurjónsson, 30.11.2010 kl. 13:16]

Takk fyrir öll innleggin hér við þessa færslu. Sem virðist hafa fengið mun meiri lestur en ég átti von á.

Það ætti að vera einfalt að komast að því hvort nokkurt álfyrirtæki treystir sér til að byggja "lítið" álver án þess að fá loforð fyrir stækkun. Vandamálið við þessi fyrirtæki er að þau virðast hafa þá strategíu að eyrnamerkja sér svæði til þess eins að taka þau frá og koma í veg fyrir að aðrir komist að. Þeim er m.ö.o. ekki alveg treystandi.

Það ætti líka að vera lítið mál að bera saman hagkvæmni mismunandi iðngreina fyrir þjóðfélagið sbr. það sem Porter lýsti eftir.

Það sem vantar er að stjórnvöld vinni að þessu með skýrum, skipulögðum og árangursríkum hætti. En þeim virðist eitthvað ganga það illa. Málin eru sett í endalausar nefndir í stað þess að ganga almennilega til verks.

[Jónína Rós (IP-tala skráð) 30.11.2010 kl. 17:44]

Það mætti nú alveg hafa það með í þessu bloggi að strax að lokinni umræðu um þessa þingsályktunartillögu fór fram umræða um aðra mun hófstilltari um svipað mál og umræðan um hana hjá undirritaðri líka mjög hófstillt.

Bestu kveðjur Jónína Rós

[Eyjólfur G Svavarsson, 6.12.2010 kl. 13:46]

Sigurjón Jónsson. Hvaðan hefur þú þessa tölu 383? É g get frætt þig á því að störf við álverið og því tengt eru um 1200! Þú ættir að bera meiri virðingu fyrir sannleikanum: Eða ert þú kannski Samfylkingarmaður, þá ert þú stórlygari samkvæmt yfirlýsingu frá flokksfundinum, ef einn lýgur þá er allur flokkurinn sekur!!! Fyrir utan það að hér á austfjörðum væri allt í auðn ef ekki væri álverið. Fólk hefði ekki getað beðið eftir einhverju öðru sem aldrei hefur litið dagsins ljós. Enda gefur þetta eitthvað annað, lítið í aðra hönd!!!!