Ekki panta metanól á barnum!

Þetta er athyglisverð frétt. Í síðustu færslu, í gær, benti ég á hversu Íslendingar virðast eiga erfitt með að átta sig á verðmætinu sem felst í því að mega losa CO2 og aðrar gróðurhúsalofttegundir. Þessi frétt um metanól-framleiðsluna sýnir aftur á móti hvernig eigendur CO2 geta nýtt það til verðmætasköpunar. 

Hafa ber í huga að metanól sem eldsneyti er ekki hið sama og etanól, sem t.d. Brasilíumenn hafa lengi notað á bíla. Sjálfur ruglaði ég þessum eldsneytistegundum saman, uns mér fróðari maður í efnafræði vísaði mér veginn. Til allrar hamingju hef ég aldrei rekist á strandgóss, með tunnum fullum af meintu alkóhóli - sem svo reynist alls ekki vera göfugar veigar heldur tréspíri. Hræðileg slys hafa orðið af þessum sökum, þar sem menn hafa blindast eða jafnvel látist.

Á heimasíðu Carbon Recycling Intl. segir að orkan sem fengin er með þessari tækni sé samkeppnishæf við olíu ef olíufatið er dýrara en 50 USD. Þ.a. menn fara vart í þessa fjárfestingu nema gera ráð fyrir því að olíuverðið eigi eftir að haldast mun hærra en 50 dollarar, til lengri tíma litið.

Við höfum upplifað miklar hækkanir á olíuverði undanfarna mánuði. Síðustu daga hefur olíufatið verið að gæla við 120 dollara múrinn. Þeim fer ört fækkandi sem trúa því að við eigum eftir að sjá olíufatið fara aftur í 50 dollara. Samt er ekki lengra síðan en 2005 að olíuverðið var einmitt 50 USD og meira að segja snemma árs 2007 dansaði verðið í kringum 50 dollarana.

Þannig að ég býst við að KC Tran, Eyjólfur Árni og félagar trúi að peak-oil sé þegar náð. Og það er alls ekki verri trú en aðrar trúr. Sbr. http://askja.blog.is/blog/askja/entry/515362/

Mannvit hannar metanólverksmiðju