Þrek og tár

Árans. Enn missir maður af verslunarmannahelgi. Sú besta var auðvitað 1991; við Þórdís tvö ein í íslensku kjarri í Borgarfirðinum. Síðan eru liðin 17 ár og tveir stubbar hafa bæst við í safnið. Og nú síðast kisi og líka hvutti.

Önnur eftirminnileg verslunarmannahelgi var sú í Þórsmörk hér í Den. Mun hafa verið 1988 held ég. Sem sagt 20 ára afmæli í dag! Það var gott stuð. Með þeim Braga, Ara, Jónasi, Ragga og fleiri góðum. Einhverjar skvísur voru eflaust þarna líka. En held það sé barrrasta horfið í þoku tímans.

Og árin líða. Hver gekk sína leið í sinni hamingjuleit. Og þó maður sé alltaf sami sokkurinn, breytist maður nú samt. T.d. hef ég orðið meyrari með árunum. Tárast auðveldlega við að heyra fallegt lag, eða lesa um sorglegan atburð. Afskaplega ólíkt mér frá því hér áður fyrr. Ég held að karakterinn manns breytist talsvert mikið þegar maður eignast börn og sér þau vaxa úr grasi. Þá fyrst skynjar maður lífið.

Sama má segja um tónlistarsmekkinn. Hann breytist líka. Þó svo ég haldi enn mikið uppá bæði David Bowie og Bruce Springsteen, rétt eins og í menntó. En meðan ég hef verið hér einn í MBA-náminu í Köben, hef ég mest hlustað á Vilhjálm Vilhjálmsson. Mikið óskaplega var hann góður söngvari. Svo vekur hann upp mikið af góðum minningum. Frá því þegar maður var snáði í stofunni heima á Klaustri. Og Vilhjálmur söng í Óskalögum sjúklinga.

Mér finnst gott að hlusta á tónlist þegar ég er að læra. Það truflar mig ekki. Þvert á móti. Ætli ég geti ekki tileinkað MBA-gráðuna minningu Vilhjálms. Hann hefur a.m.k. haldið mér við efnið marga nóttina. Yfir verkefnum og ritgerðum.

En þó svo Vilhjálmur hafi verið hreint frábær, er það alfallegasta auðvitað Þrek og tár. Tær snilld. Hvað er betra en smá nostalgía? Hlustum og skælum:

 

Flogið stanslaust fram á kvöld

Athugasemdir

[Guðbjörn Guðbjörnsson, 3.8.2008 kl. 15:20]

Sæll Ketill

Þú ert smekkmaður á dægurlagasöngvara og þetta kemur frá fagmanni - óperusöngvara og söngkennara!

Það er staðreynd að Vilhjálmur var sennilega einn besti dægurlagasöngvari sem Íslendingar hafa átt. Raddbeitingin áreynslulaus og tæknilega örugg, frábær inntónun og tónmyndun, að ekki sé minnst á "músíkaltetið", sem hann hafði í ómældu magni.

En ég held líka alltaf mikið upp Hauk Morthens og Ragnar Bjarnason að Björgvini Halldórssyni ógleymdum - allt frábærir söngvarar.

Það er svo skrítið að þrátt fyrir að ég hlusti mest á klassíska tónlist í dag, þá set ég þessa stráka alltaf af og til á og klassískir söngvarar geta lært ýmislegt af þeim. Ráðlegg þér að skoða Frank Sinatra og Bing Crosby - snillingar.

Það er raun synd hversu fáir dægurlagasöngvarar vanda sig í dag auk þess sem mér finnst stundum vanta einlægnina í sönginn, en hún skiptir að mínu mati öllu máli.

Ég er sammála þér um að Stebbi Hilmars er einn af þeim sem stendur upp úr af þeim dægurlagasöngvurum, sem eru á markaðnum í dag. Hinn stórsöngvarinn er auðvitað Páll Óskar, sem er algjörlega óborganlegur og leggur alla sína sál í tónlistina.

[Ketill Sigurjónsson, 3.8.2008 kl. 16:37]

Páll Óskar er líka minn madur og Haukur Morthens audvitad. "Til eru fræ"!Somuleidis Frankie boy - hann minnir mig líka alltaf á Godfather myndirnar frábæru.

Hef aftur á móti aldrei alminnilega nád ad tengjast Bo Halldórssyni. Líklega of mainstream fyrir mig. En dóttir hans er nokkud gód songkona. Eitt uppáhaldsjólalagid mitt er reyndar med Bo og Svolu. "Fyrir jól" eda eitthvad svoleidis. Adeins eitt íslenskt jóladægurlag er betra; lagid med Stebba Hilmars og Sniglabandinu. Sígilt!

Í gær sá ég hér í varpinu forvitnilega mynd, um einhvern náunga sem heitir Paul Potts (minnir mig). Símasolumadur, sem sló í gegn í Bretlandi í fyrra og starfar nú sem óperusongvari. Hreint lygileg breyting á lífi hans. Skemmtilegt.