Hikstinn í Kína

Síðustu vikur og jafnvel í allt sumar hafa menn viða um heim gerst afar bjartsýnir og spáð því að kreppan hafi náð botni og viðreisnin sé byrjuð.

Orkubloggið hefur varað við að fagna of snemma. Vísbendingar um bata hafa vissulega komið fram í Evrópu undanfarna mánuði og jafnvel enn frekar austur Asíu. En samt getur maður ekki komist hjá því að álykta sem svo að enn sé talsvert loft í kínversku hlutabréfabólunni, sem eigi eftir að streyma út.

Vöxturinn í Kína var lengi vel hreint ævintýralegur og var meðal þess sem dró olíuverð upp í hæstu hæðir árið 2007 og fram eftir 2008. En fallið var líka mikið. Svo fór Eyjólfur að hressast á ný, að því er virtist, og þegar batinn virtist vera að bresta á eftir því sem leið á 2009 urðu sífellt fleiri til þess að segja að kreppunni væri lokið.

Desværre fór Kína aftur að hiksta nú í águst. Og sú niðursveifla hefur þurrkað út hlutabréfahækkanir sumarsins.

Að mati Orkubloggsins er því miður allt of snemmt að spá því að kreppunni sé lokið eða rétt í þann mund að ljúka. Ekki er útilokað að fasteignamarkaðurinn í Kína eigi enn eftir að lofta hressilega út. Með viðeigandi afleiðingum fyrir hlutabréfavísitölur heimsins.

Ástandið þegar fólk í kauphugleiðingum beið í röðum á morgnana utan við kínverskar fasteignasölur var afar sérstakt. Vandamálið er bara að fyrir Íslending sem gengur út í hressandi haustloftið hér á Klakanum góða, er afskaplega erfitt að átta sig á hvað sé eðlilegt ástand í Kína. Er jafnvægi komið á þar í þessu risasamfélagi - eða á kínversk efnahagslíf enn eftir að taka svona eins og eina dýfu áður en botninum verður náð?

Athugasemdir

[Hólmfríður Pétursdóttir, 2.9.2009 kl. 13:42]

Árið 1959 skrifaði ég einfeldningslega  ritgerð í sumarskóla, enskum, um þá hættu sem Evrópu stafaði af Kínverjum þegar þeir fengju nóg að borða.

Enn er ég að hugsa um Kínverja og er alveg sannfærð um að þeir muni verða til þess að Vesturlönd verða að sætta sig við minni ,,velmegun"  en við höfum vanið okkur á.

 Ég held það sé óhjákvæmilegt eigi heimurinn að hjara að lífskjör verði jafnari ekki bara innan landa heldur líka hnattrænt.

Verst að allt bendir til þess að bæði Kínverjar og Indverjar, Brasilíumenn og fleiri ætli sér alla leið í bruðlið og gerviþarfirnar.